Ortograficzne mistrzostwa
17 maja 2014 r. w Sali Konferencyjnej Urzędu Miasta Legionowo odbył się II etap III edycji Powiatowego Konkursu Ortograficznego „ Dyktando Aktywnych”.
Ortograficzne mistrzostwa
A dla tych, którzy chcieliby się w zaciszu domowym zmierzyć z ortografią, zamieszczamy tekst dyktanda z II etapu.
To nie żaden hokus-pokus ani teżże hetka-pętelka, ale właśnie zaprosiłżem ciebie po to, byś mógł znów popłynąć łodzią po współczesnym już twym mieście. Jam nie quasi-twój przyjaciel ani jakiś arcyłotr, żeby swarzyć się dziś z tobą. Kimże jestem? Złotoustym wajdelotą, co swą pieśnią jak sutaszem chce ci zdobić dzisiaj miasto. Chwyć się mnie jak uździenicy i popłyńmy wartko, ale najpierw nadstaw ucho, to usłyszysz hejnał wcale nie krakowski, lecz nasz własny, legionowski. Jesteś żądny, skądże płynie? Wznieśże oczy, nie bójże się, nie żegadło jamże przecież. To na tej najwyższej wieży zegar o dwunastej bije, a z nim onże płynie. Spójrzże niżej-urząd słynny ze swej aktywności stoi w całej swej okazałości. Rześkiś jeszcze? Pieśń ma płynie wirydarzem-to ulica Piłsudskiego. Skręćmyż dalej - willa biała, a w niej cóż to? To historia ma tu miejsce i nie pierzcha, gdy odwiedzić ją ktoś zechce. Nie niepokój się, mój miły. Zróbmy wiraż swą hamburką i popłyńmy tam, gdzie szyny się krzyżują. Gdy poczekasz jeszcze ździebko, ujrzysz Centrum Komunikacyjne. Wcześniej jednak zahaczymy o nasz Rynek- pasaż niby to handlowy, ale także miejsce spotkań kilkuletnich i stuletnich, co tych młodszych uczą kindersztuby. No a teraz gdzie nas stery poprowadzą? Za torami rządek domów, co w nich kiedyś żołnierz mieszkał. Dziś to leże jest rodzinne dla mieszkańców naszej gminy. Domy stare, ale, widzi mi się, długo jeszcze świadczyć będą o historii swojej dawnej. Nie wiem, czy się zgodzisz ze mną wreszcie, ale pora kończyć swe wojaże, by pomyśleć, czy upiększyć można jeszcze miasto, co urodę ma tak znaczną.
A dla tych, którzy chcieliby się w zaciszu domowym zmierzyć z ortografią, zamieszczamy tekst dyktanda z II etapu.
To nie żaden hokus-pokus ani teżże hetka-pętelka, ale właśnie zaprosiłżem ciebie po to, byś mógł znów popłynąć łodzią po współczesnym już twym mieście. Jam nie quasi-twój przyjaciel ani jakiś arcyłotr, żeby swarzyć się dziś z tobą. Kimże jestem? Złotoustym wajdelotą, co swą pieśnią jak sutaszem chce ci zdobić dzisiaj miasto. Chwyć się mnie jak uździenicy i popłyńmy wartko, ale najpierw nadstaw ucho, to usłyszysz hejnał wcale nie krakowski, lecz nasz własny, legionowski. Jesteś żądny, skądże płynie? Wznieśże oczy, nie bójże się, nie żegadło jamże przecież. To na tej najwyższej wieży zegar o dwunastej bije, a z nim onże płynie. Spójrzże niżej-urząd słynny ze swej aktywności stoi w całej swej okazałości. Rześkiś jeszcze? Pieśń ma płynie wirydarzem-to ulica Piłsudskiego. Skręćmyż dalej - willa biała, a w niej cóż to? To historia ma tu miejsce i nie pierzcha, gdy odwiedzić ją ktoś zechce. Nie niepokój się, mój miły. Zróbmy wiraż swą hamburką i popłyńmy tam, gdzie szyny się krzyżują. Gdy poczekasz jeszcze ździebko, ujrzysz Centrum Komunikacyjne. Wcześniej jednak zahaczymy o nasz Rynek- pasaż niby to handlowy, ale także miejsce spotkań kilkuletnich i stuletnich, co tych młodszych uczą kindersztuby. No a teraz gdzie nas stery poprowadzą? Za torami rządek domów, co w nich kiedyś żołnierz mieszkał. Dziś to leże jest rodzinne dla mieszkańców naszej gminy. Domy stare, ale, widzi mi się, długo jeszcze świadczyć będą o historii swojej dawnej. Nie wiem, czy się zgodzisz ze mną wreszcie, ale pora kończyć swe wojaże, by pomyśleć, czy upiększyć można jeszcze miasto, co urodę ma tak znaczną.
